Syria: Ousting Assad's regime will bring democracy or chaos and decay?

Towards a new Middle East. Will Democracy prevail?  


-- The Battle of Homs was particularly deadly for the belligerents on both sides, as well as for civilians.

During the first three days, the Syrian Arab Army was warded off by the rebels that blocked all entry points to their neighborhood. They destroyed all approaching armored vehicles using Milan missiles. Ultimately, the Syrian Arab Army had to resort to multiple rocket launchers to bombard the Milan firing posts, at the risk of causing heavy civilian casualties.

Each Milan shooting station, located on every street going into Bab Amr costs 100,000 euros, and each missile about 12,000 euros. The missiles were fired at a rate two to three rounds per minute. This equipment is manufactured by North Aviation (France) and MBB (Germany). It is supposed to have been given to the Free "Syrian" Army by the United Kingdom and Germany.

月夜

Tonight the same moon rises on Fuzhou and Athens.

You watch it alone there. I am absent.

My heart bits the drums of your heart.

In fragrant mist, your wet body is dreaming.

In warming light, your blossom body I lust.

When shall we lean together by one window

Kissing and making love by one bright moon?

Takis Volan

Add caption

Χρωματιστοί στίχοι κεντημένοι στον καμβά  του ιερού σου·

No word, no thing,

                             and either' s unique name

κολλούν στα δόντια μου και ένας-ένας  φωτογραφίζεται στο ασυνείδητό μου.

Sarah Kane - Crave

“And I want to play hide-and-seek and give you my clothes and tell you I like your shoes and sit on the steps while you take a bath and massage your neck and kiss your feet and hold your hand and go for a meal and not mind when you eat my food and meet you at Rudy’s and talk about the day and type your letters and carry your boxes and laugh at your paranoia and give you tapes you don’t listen to and watch great films and watch terrible films and complain about the radio and take pictures of you when you’re sleeping and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight and have you steal my cigarettes and never be able to find a match and tell you about the the programme I saw the night before and take you to the eye hospital and not laugh at your jokes and want you in the morning but let you sleep for a while and kiss your back and stroke your skin and tell

Vladimir Malakhov - Voyage

Voyage to Cythera (Un Voyage à Cythère) -Charles Baudelaire

My heart like a bird was fluttering joyously
And soaring freely around the rigging;
Beneath a cloudless sky the ship was rolling
Like an angel drunken with the radiant sun.


What is this black, gloomy island? — It's Cythera,
They tell us, a country celebrated in song,
The banal Eldorado of old bachelors.
Look at it; after all, it is a wretched land.


— Island of sweet secrets, of the heart's festivals!
The beautiful shade of ancient Venus
Hovers above your seas like a perfume
And fills all minds with love and languidness.

Philanthropist

Λίγο γαλλικό parfum,

ντυμένος με φίνο ιταλικό κουστούμι,

μασουλώντας επιδεικτικά ένα χοντρό κουβανέζικο φούμαρο στο στόμα,

κρατώντας σφιχτά στο μπράτσο μία αγγλική εφημερίδα,

και με πολλά ελβετικά τραπεζογραμμάτια στην τσέπη.

Ένα καλογυαλισμένο τετράτροχο γερμανικό αμάξιο μεγάλου κυβισμού, συχνές στάσεις σε γκουρμέ ελληνικά καφεστιατόρια

συνοδεία καλλίγραμμων νεαρών της ανατολής,

μία παραθαλάσσια έπαυλη με πίνακες Andy Warhol και Picasso,

και τέλος έναν υποτακτικό σαν εμένα και εσένα να τρέχει ημέρα

και νύχτα πέρα-δώθε να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις και να μαζεύει τα περισσεύματα.

Και όσο για τη λέρα που όλοι ξέραμε κάποτε, έγινε τώρα εφοπλιστής, μεγαλοεκδότης, 

υπουργός, μεγάλος θεωρητικός, διεθνούς φήμης, ο Τάδε, με κύρος,
εύφημες μνείες και βραβεία, ο Μέγας φιλάνθρωπος.

Μεγάλη και Αγία Οπτασία

Μανουήλ Πανσέληνος

Δυό κόρες μαυροφορεμένες στέκονται πιστές,

προσευχόμενες στη Βυζαντινή Αγιομορφή Σου,

κι εγώ αντίκρυ Σου βυθίζομαι και κολυμπώ 

στο κύμα των ματιών Σου,

και με πίστη ευλαβική του πρώτου Χριστιανού, 

το Σ' αγαπώ να ασπασθώ 

και να φιλήσω τα Άγιά Σου. 

Ημερολόγιο Σχέσεων- Οκτώβρης

Όταν κανείς υποδύεται ρόλους σε κάποια σχέση του, θεωρείτε από πολλούς προβληματικό.
Ορισμένες φορές όμως αυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα, αλλά μέρος της λύσης του προβλήματος. Π.χ. όταν σε κάποια ερωτική μου σχέση κάνω τον ρόλο του θεραπευτή, μπορεί ναι μεν να με βάζει σε κάποια άλλη θέση απ' την πραγματική, αλλά αυτή η θέση να είναι τη δεδομένη στιγμή η πλέον κατάλληλη.

Αντίλογος: Μα είναι σχέση ισότιμη αυτή; Δεν είναι δική σου επιθυμία και μόνο; Έχεις τα απαιτούμενα προσόντα; Μα δεν χάνεται ο ερωτισμός;
Λόγος: Μα φυσικά και καλύπτει μία δική μου συνειδητή ανάγκη. Ο ερωτισμός δεν χάνεται και εαν χαθεί τότε δε σημαίνει ότι συντελέστηκε κάποιο λάθος στη σχέση. Μπορεί αυτός ο ρόλος να γίνει η αφορμή για κάτι σπουδαιότερο ή για κάτι διαφορετικό. Πάντως δεν θα έπρεπε να είναι κατ' ανάγκη εμπόδιο. Οι σχέσεις ερωτικές, φιλικές κλπ με το χρόνο και τα αντίστοιχα βιώματα αλλάζουν, μεταβάλλονται. Το να κρατηθεί μία σχέση το ίδιο ερωτική σε όλη τη διάρκειά της είναι μη φυσικό. Όλα μεταβάλλονται, έτσι και οι σχέσεις. Υπάρχουν σχέσεις στις οποίες είσαι ο πατέρας, η μητέρα, το παιδί, η ερωμένη, κ.ο.κ.
Τι σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου; Μα και αυτοί οι ρόλοι δεν είναι κομμάτι του είναι σου;
Όμως εγώ θέλω τον πυρηνικό εαυτό μου και όχι ρόλους! Μα και αυτός ο εαυτός δεν είναι ο πραγματικός, ο πυρηνικός; Το είναι του καθένα από εμάς συμπεριλαμβάνει και αυτά τα στοιχεία, τους ρόλους. Το να κάνεις μία τομή και να πετάξεις τα μαλλιά, το δέρμα, τα νύχια και να φτάσεις να κρατήσεις τον πυρηνικό σου Είναι, δε σημαίνει οτι τότε και μόνο τότε έχεις φτάσει στο πραγματικό σου είναι. Είμαι και τα μαλλιά μου, και τα νύχια μου και το δέρμα μου. Η ουσία του Είναι μου εμπεριέχει όλα αυτά τα σωματικά στοιχεία, από τα πιο αναλώσιμα, μέχρι τα πιο ζωτικά.
Επομένως, ο κάθε ρόλος εαν είναι συνειδητός δεν είναι και κατ ανάγκη προβληματικός.

Βλέπε, Άκου, Σιώπα

1

Ημέρα Τρίτη, με αρκετή βροχή, στις αρχές του φθινοπώρου, ένας νεαρός άντρας, γυμνός με χείλη πρησμένα, άνοιξε το στόμα του και είπε την τελευταία του λέξη:

-Αθώος…!

Τρεις και δέκα το μεσημέρι στην οδό Ευκλείδου 18 τρία περιπολικά της Άμεσης Δράσης κάνουν την εμφάνισή τους. Οι σειρήνες των περιπολικών και οι κραυγές από το δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας ξυπνούν την γειτονιά.

-Αυτοκτονία… σίγουρα Νίκο. Ο αυτόχειρας έχει αφήσει και σημείωμα:

Χορεύω τη νύχτα και πεθαίνω την ημέρα… Δε μου απομένει τίποτα, εκτός της μουσικής. Και τι να την κάνω τη μουσική τη μέρα; Συγνώμη.

Το σημείωμα δεν αφήνει καμία αμφιβολία.

- Και οι δύο πάστες στο ψυγείο; Και η ερωμένη που φωνάζει ότι θα παντρευόντουσαν το καλοκαίρι;

- Καλά από υποσχέσεις… εδώ έχουμε σημείωμα! “πεθαίνω την ημέρα”, όπου και πέθανε… μεσημέρι… “Συγνώμη” για τους δικούς του… Και δεν έχουμε άλλα αποτυπώματα στο διαμέρισμα παρά μόνον τα δικά του! Μόνο 203 ευρώ στην τράπεζα και ένα σπίτι υποθηκευμένο στις τράπεζες… και άνεργος από τον προηγούμενο μήνα… και με το κωλομνημόνιο μέχρι νεοτέρας… Θέλεις και άλλα στοιχεία;

-Μόνο τα δικά του αποτυπώματα; Αφού είχε γκόμενα ο τύπος ρε Βαγγέλη… πού την πήδαγε;

-Αυτό είναι το θέμα μας; Πού την πήδαγε ρε Νίκο; Σε γαμοτέλ… ξέρω’γω.  Ο τύπος έκοψε τις φλέβες του και αυτοκτόνησε κι εσύ μου λες για την γκόμενα. Δε λέω έχεις ένα δίκιο… και εάν δεν την πήδαγε; αλλά αυτό δεν αφορά εμάς πλέον. Η υπόθεση έκλεισε. Αυτοκτονία! Άντε γιατί πείνασα. Σουβλάκι ή πίτσα;  

Καθώς πλησίαζα είδα στην είσοδο της πολυκατοικίας πολύ κόσμο μαζεμένο. Προσπέρασα. Δύο άντρες γύρω στα σαράντα, βιαστικοί με βλέμματα ψυχρά κατέβαιναν τις σκάλες και το μόνο που πήρε τ’ αυτί μου ήταν ένα ‘χωρίς τζατζίκι ρε μαλάκα!’. Μου φάνηκαν γνώριμες φιγούρες.  Έβγαλα τη φωτογραφική. Τράβηξα την είσοδο της πολυκατοικίας και τους δύο τύπους στην έξοδο. Προχώρησα. Άνοιξα την πόρτα του διαμερίσματος. Μπήκα στο μπάνιο. Τράβηξα το σεντόνι στην μπανιέρα. Αίματα, δύο χέρια κόκκινα, ξυραφάκι στο πάτωμα, γυμνός άντρας. Ανατρίχιασα, όχι πως ήμουν φοβητσιάρης, αλλά κάθε φορά που έβλεπα ένα νεκρό σώμα ένα ρίγος διέτρεχε το σώμα μου. Μύρισα λιβάνι, παραπάτησα. Έβγαλα το μπλοκάκι μου και σημείωσα την ώρα τέσσερις και τέταρτο μμ. Τράβηξα τη μηχανή και πάτησα 10 κλικ. Αυτοκτονία. Διάβασα το σημείωμα:

Χορεύω τη νύχτα και πεθαίνω την ημέρα… Δε μου απομένει τίποτα, εκτός της μουσικής. Και την να την κάνω τη μουσική τη μέρα; Συγνώμη.

Μίλησα με τον διαχειριστή:

-          Ήσυχο παιδί ο Αντρέας. Ποτέ δεν τον ακούσαμε. Λες και δεν έμενε εδώ. Πάντοτε ευγενικός και μ’ ένα χαμόγελο. Τι να σου πω… πολύ στεναχωρηθήκαμε.

-          Ερχόταν κάποιος άλλος στο διαμέρισμά του;

-          Λένε ότι είχε μια φιλενάδα… εγώ δεν την είδα ποτέ πριν. Εάν δεν την έβλεπα σήμερα θα νόμιζα ότι ήταν πουσ… ε, μόνος ήθελα να πω.

-          Καλά. Γονείς, συγγενείς;

-          Μπα, δεν γνώρισα κανέναν άλλον… Μόνο τα κοινόχρηστα μου έφερνε και τίποτα περισσότερο. Θα με συγχωρέσεις πρέπει να πάω να φάω… βλέπεις παράτησα τη φακή στη μέση… μήπως θέλεις ένα πιάτο;

-          Σ’ ευχαριστώ είμαι σαρκοφάγος. Άλλα πέντε κλικ και το ρεπορτάζ ήταν έτοιμο: ‘Αυτοκτόνησε άνεργος στον Κολωνό’ να βάλω ‘μετά μουσικής’ ή μήπως είναι ειρωνικό; Καθώς έβγαινα από τη πολυκατοικία άκουσα μια γυναικεία φωνή να ψιθυρίζει … ‘τον φάγανε σου λέω…’ Επιτάχυνα το βήμα μου προς την κατεύθυνση του ψιθύρου, σιγή.

-          Μιλήσατε;

Μία νεαρή γυναίκα γύρω στα 25, φορώντας μία μαύρη ζακέτα και κρατώντας στα χέρια της ένα χοντρό βιβλίο, έχοντας πιάσει τα μαλλιά της κότσο αποκρίθηκε:

-          Τον φάγανε σου λέω!

-          Ποιοι τον φάγανε;

Βλασφημία

Απλώνω το χέρι μου δείχνοντας τον ουρανό.  Τα σύννεφα χωρίζουν και μία αχτίνα φωτός λούζει τα ακροδάχτυλά μου. Χαμογελώ, γνωρίζοντας ό,τι το θεϊκό και το ανθρώπινο περιστοιχίζει και τους δύο.

Ethics of War: The War on Justice and Utility

Introduction
War is an intentional armed conflict which occurs only between political communities. The essence of war is about governance and who gets power and resources, thus who has the final say to what goes on in a given territory. As Carl Clausewitz’s puts it war is “an act of violence intended to compel our opponent to fulfil our will”. It is about governance itself.
At the turn of the twenty first century the War on Terror proclaimed by President Bush has produced a series of moral debates in the Western world. The War on Terror raised the following fundamental questions: Can there ever be a just war? Is it permissible to cause harm and death on the ground that it is the side effect of bringing about the best result? Do humanitarian interventions help the people in need? What intentions can there be behind a war?
Political leaders justify wars by appealing to moral frameworks, of which the most influential ones are the “just war” theory and utilitarianism. Michael Walzer’s masterwork Just and Unjust Wars offers some plausible answers to these questions. The “just war” tradition – a set of mutually agreed rules of combat – evolves common values shared between two enemies. Though, in the case where enemies differ greatly in moral beliefs, war conventions are rarely applied. The motivation for two parts to agree to certain conventions can be often mutually benefiting. Historically, “just war” theorists agree that rules of war should be applied to all equally. The aftermath of the terrorist attacks on the USA on 9/11 has brought great attention to the “just war” debate. Despite the international war conventions in place, war crimes continue regardless of the righteousness of the cause. 

Divine Monkey

Who created man?

I

The question how the world was created is the oldest in human history, and if someone wants to give some answer he will not be able to avoid the teachings of the ancient myths. In pro-scientific stage of human history the myth is the only evidence of human intellectual functioning.

Myths are the refuge of human knowledge and function as an instrument of the primitive man to force his knowledge and understanding of the world. The Cosmogony and Theogony are both early evidence of how the world was created. The oldest surviving intact Greek Theogony is that of Hesiod. He explains that first was Chaos, then Earth was created and used as a retreat of the immortal Gods living on top of Mount Olympus. From Chaos were born Erevos and black Night and from the Night the Ether and Day. (116-125) Here we see that all celestial bodies and phenomena are described as private entities descendants of Heaven and Earth. In contrast to the biblical God who is the creator of the world, in the Greek myth God or better Gods are rulers of the world but not the creators. Moreover, Jupiter the offspring of Gods is younger and therefore stronger and wiser. The legend states that the conflict between old and young Gods serves the primary idea of the origin of the world from less perfect forces to finest ones. The proof of this idea is the two battles of Titans and Giants. With Tartarus the mythical cosmography is completed. The Tartarus symbolizes the foundation of the world and hence the origin of which, as we mentioned above, comes from Chaos.

To sum up, the origin of the world in the pro-scientific man comes from Chaos and Zeus, the most perfect and

Love

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μʼ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,
και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,
και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
καινα σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σʼ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σʼ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σʼ ήξερα μια ζωή.
Και νʼ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σʼ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και νʼ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απʼ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και νʼ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σʼ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σʼ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σʼ αφήνω να σηκωθείς απʼ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα,από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο,
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απʼ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι, Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Massive Leviathan, Tamar Natural Gas Fields Poised to Transform Israel Into Energy Exporter

The Leviathan natural-gas site off the Haifa shore could be twice the size of the Tamar prospect, the largest gas discovery globally in 2009, and position Israel as a gas exporter in coming years, US oil operator Noble Energy Inc. said Thursday.

“Today is a day of celebration for all of us. The State of Israel is an energy independent country,” Yitzhak Tshuva, controlling shareholder of Delek Group, said Thursday. Delek is a partner in the Leviathan natural-gas find through its subsidiaries Avner Oil and Gas LP and Delek Drilling LP, who each own 22.67 percent. [...]

“In March, when I was last in Israel, I said that Noble Energy planned to be here for decades to come,” Noble Energy chairman and CEO Charles Davidson said Thursday. “I am thrilled that today’s announcement substantiates the potential of a new and significant energy basin in the eastern Mediterranean, which, if successful, could position Israel as a potential energy exporter in future years.

“I would like to congratulate the State of Israel on the discoveries of the last year and a half, which have the potential to strengthen the economy and security of Israel. Noble is honored to be working with our Israeli partners in this historic development.” [...]

Israel will threaten Turkey if it starts exporting large quantities of LNG. The Turkish LNG pipeline plans from Russia will potentially remove them from a profitable picture if Israel begins large sea based exports of LNG to Europe and Asia in the coming decades.

The largest section discovered so far, the Leviathan gas field, is believed to possibly contain, alongside natural gas, 4.2 billion barrels of oil. Leviathan straddles the Israeli-Lebanese maritime border. Israel is currently in a state of war with Lebanon and does not recognize the de-facto Hamas Palestinian government in the Gaza Strip.

Sharp words are already being exchanged between Jerusalem and Beirut. Upon discovery of the fields in June, Lebanon warned Israel not to drill within their maritime borders. Israel then escalated the rhetoric with military threats, as Minister of National Infrastructures Uzi Landau threatened to use force to

2011: The dark year ahead

"Israel vs Hamas and Turkey, a war of mass civilian casualties and as usual, little real results.Turkey vs Arab partisans, Kurds, S.Cypriots,Greeks, Bulgarians, Serbian mercenaries and finally Russia. This will end in a Turkish defeat and the military coup of its Islamic government."

When Pravda, the Russian newspaper, publishes such articles (2011: The dark year ahead, 06.01.2011) as above, one has to ask what is the main purpose. One answer could be for domestic consumption and for feeding the nationalistic sentiments of the Russian citizens and the dream of Great Russia. Another answer could be the forming of a geopolitical agenda, even if what is said can be described as rather imaginative and very good for a fiction book, rather than an article published in a very well known newspaper. What follows is part of an article published in Pravda on-line: (http://english.pravda.ru/society/stories/06-01-2011/116445-2011_dark_year-2/)