Το Φθινόπωρο του 1992, ήταν η κηδεία του Βίλλυ Μπράντ με την ευκαιρία της οποίας ο Μητσοτάκης συναντήθηκε κατ΄ ιδίαν με τον τότε Γερμανό Καγκελάριο Χέλμουτ Κολ και συζήτησαν το θέμα Βόιτ. Η έκδοση του τελευταίου ενδιέφερε τη Γερμανία επειδή γνώριζε πάρα πολλά για τις μυστικές επιχειρήσεις της Στάζι και κυρίως την τρομοκρατία. Το θέμα όμως των αρχείων της Στάζι ενδιέφερε ιδιαίτερα και τον Χέλμουτ Κολ, όπως θα αποδειχθεί λίγο αργότερα, με την δημοσίευση πληροφοριών που τον έφεραν αναμεμιγμένο σε οικονομικό σκάνδαλο και οι οποίες υπήρχαν στα αρχεία της Στάζι.
«Η Ιντρακόμ είχε ένα λογαριασμό σε δολάρια στην Deutsche Handelsbank του Ανατολικού Βερολίνου, με αριθμό «709 60 011,025» .Ο λογαριασμός αυτός χρησίμευσε επί σειρά ετών για ξέπλυμα χρημάτων και για δωροδοκίες. Πριν από λίγο καιρό οι ανακριτές ανακάλυψαν σημαντικές μεταφορές χρημάτων μέσω του λογαριασμού αυτού. Πιθανότατα την περίοδο 1989-90 διακινήθηκαν μέσω του λογαριασμού αυτού περιουσιακά στοιχεία της ΛΔΓ… Όταν πριν από μια εβδομάδα το θέμα τέθηκε στη γερμανική Βουλή, ο υπουργός Προεδρίας Schmidbauer προκάλεσε σύγχυση, επειδή περιέπεσε σε αντιφάσεις, απαντώντας στην κατηγορία του βουλευτού του SPD Beucher ότι ο Καγκελάριος Χελμουτ Κολ και ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συζήτησαν το θέμα Κοκκαλης/Ιντρακομ, στο παρασκήνιο της κηδείας του Βιλλυ Μπραντ «Μια παρόμοια συνάντηση δεν έλαβε χώρα» απάντησε ο υπουργός και πρόσθεσε ότι ο
Μητσοτάκης δεν ήταν παρών στην κηδεία. Όμως ο Μητσοτάκης ήταν στην κηδεία και η συνάντηση με τον Κολ πραγματοποιήθηκε. Τώρα το γραφείο του Καγκελάριου πρέπει να απαντήσει στις επίμονες ερωτήσεις γιατί ο Schmidbauer έκανε αυτήν την παραπληροφόρηση. Οι βουλευτές υποθέτουν ότι «ο άνθρωπος πρέπει να κρύψει κάτι». (εφημερίδα Frankfurter Rundschau της 19.06.1996)
Μητσοτάκης δεν ήταν παρών στην κηδεία. Όμως ο Μητσοτάκης ήταν στην κηδεία και η συνάντηση με τον Κολ πραγματοποιήθηκε. Τώρα το γραφείο του Καγκελάριου πρέπει να απαντήσει στις επίμονες ερωτήσεις γιατί ο Schmidbauer έκανε αυτήν την παραπληροφόρηση. Οι βουλευτές υποθέτουν ότι «ο άνθρωπος πρέπει να κρύψει κάτι». (εφημερίδα Frankfurter Rundschau της 19.06.1996)
«Ενώ η Εξεταστική Επιτροπή προσπαθούσε με τις έρευνες στο «θέμα Ιντρακόμ / Κόκκαλης» να βρει μία λύση που θα δικαίωνε τόσο την ανάγκη πληροφόρησης της Εξεταστικής Επιτροπής όσο και το συμφέρον της επιστροφής της περιουσίας της DDR, ο επιδιαιτητής της στην Εξεταστική Επιτροπή, ο Βουλευτής Friedhelm Julius Beucher κατηγόρησε την κυβέρνηση (Kolh) , ότι παρεμποδίζει τις εργασίες της Επιτροπής. Ο Beucher (Μπόϊχερ) εξήγησε στην (εφημερίδα) Berliner Zeitung της 4ης Ιουνίου 1996 ότι η Εξεταστική Επιτροπή μας παρεμποδίζεται εδώ και μήνες να διαλευκάνει την υπόθεση, ισχυριζόμενος, ότι υπήρξαν συμφωνίες σε υψηλό πολιτικό επίπεδο μεταξύ της Αθήνας και της Βόννης. Γι’ αυτό το θέμα επρόκειτο για την ανταλλαγή ενός αξιωματικού της Stasi (του Χελμουτ Βόϊτ) που δραπέτευσε στην Ελλάδα. Σε ανταπόδοση ζήτησε ο έλληνας Πρωθυπουργός Μητσοτάκης από τον γερμανό Καγκελάριο σε μία συζήτηση το φθινόπωρο του 1992 να μην ερευνήσουν οι γερμανικές υπηρεσίες (κατά του Κόκκαλη)»
Η εκχώρηση των ελληνικών τηλεπικοινωνιών στην ΖΗΜΕΝΣ και την ΙΝΤΡΑΚΟΜ
«Τον Απρίλιο του 1981 έγινε διεθνής διαγωνισμός από την ΕΛΒΗΛ ΑΕ. Η εταιρεία αυτή είχε δημιουργηθεί από τον ΟΤΕ και την ΕΤΒΑ, προκειμένου να αναπτύξει στην Ελλάδα τηλεπικοινωνιακές τεχνολογίες και να παράγει ηλεκτρονικό και τηλεπικοινωνιακό υλικό. Στον διαγωνισμό γι αυτό πήραν μέρος δέκα διεθνείς οίκοι τόσο από την Ευρώπη όσο και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1983 η χώρα μας προέκρινε ως πιο συμφέρουσες προσφορές αυτές των εταιρειών Siemens Γερμανίας, Ericksson Σουηδίας, Sel Γερμανίας και GTE ΗΠΑ. Το 1986 το τότε Υπουργικό Συμβούλιο (ΚΥΣΥΜ) εισακούοντας την πρόταση της τότε υπουργού Βιομηχανίας, κ. Βάσως Παπανδρέου αποφάσισε την ακύρωση της ίδρυσης βιομηχανίας παραγωγής ηλεκτρονικού και τηλεπικοινωνιακού υλικού από την ΕΛΒΗΛ και παράλληλα συμφώνησε στην εισαγωγή δύο τεχνολογιών στα ψηφιακά κέντρα του ΟΤΕ. Ειδικότερα, τις τεχνολογίες της Siemens και της Ericksson. Μετά από δέκα οκτώ μήνες, στις 30 Μαρτίου 1988 ο ΟΤΕ υπέγραψε τις πρώτες συμβάσεις για τα ψηφιακά κέντρα με την Siemens και την Ericksson-Intracom».
«Τον Φεβρουάριο του 1965 ανέλαβα την αντιπροσωπεία της ιταλικής εταιρείας Interis του Μιλάνου για την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR), τη Ρουμανία και την Πολωνία.
Ταυτόχρονα με απασχολούσε το ερώτημα πως μπορώ να συμβάλω στην ανάπτυξη του εμπορίου μεταξύ DDR (ΣΣ: Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας) και Ελλάδας. Ήθελα να εκμεταλλευτώ τις σχέσεις που είχα στην Ελλάδα, χάρις στον πατέρα μου , για να ιδρύσω μια εταιρεία εμπορίου που θα υποστηριζόταν από ψηλότερους κύκλους της ελληνικής κοινωνίας. Στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας του 1965 συνάντησα τον κ. Χ. Παπαγεωργίου, ο οποίος ήταν παλαιότερα γνωστός του πατέρα μου και έτσι αναπτύχθηκαν φιλικές σχέσεις μεταξύ μας. Είναι πρώην βουλευτής της Ενώσεως Κέντρου, εκδότης και ιδιοκτήτης μιας από τις σημαντικότερες εφημερίδες, της «Αθηναϊκής», και πολλών περιοδικών («Θησαυρός», «Αθηναία» κλπ).
Ο κ. Παπαγεωργίου ασκεί μεγάλη επιρροή σε πολλά μέλη της ελληνικής κυβέρνησης και ταυτόχρονα σε πολλούς βιομήχανους και επιχειρηματίες. Πέρα από την πολιτική και δημοσιογραφική του δραστηριότητα έχει πολύ συχνά ασχοληθεί και με εμπορικά ζητήματα. Σε μια συνάντηση που είχε με τον αναπληρωτή υπουργό κ. Krolykowsky στην έκθεση της Λειψίας, εξέφρασε την προθυμία του να συμβάλλει στην ανάπτυξη του εμπορίου μεταξύ της Ελλάδος και της DDR. Μετα την επιστροφή του στην Αθήνα δημοσίευσε άρθρο θετικό για την έκθεση της Λειψίας και της δυνατότητα ανάπτυξης των εμπορικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών. Κατα τις πληροφορίες που έχω, καθώς και από την εντύπωση που μου άφησε, μου φαίνεται ως το πλέον κατάλληλο πρόσωπο που θα μπορούσε να συμβάλει στην ίδρυση και την οργάνωση της εταιρείας εμπορίου.
Αυτός ήταν ο κύριος λόγος της επίσκεψής μου τον Απρίλιο στην Ελλάδα . Ο κ. Παπαγεωργίου συμφώνησε με την πρόταση μου. Καταστρώσαμε ένα σχέδιο για την οργάνωση της εταιρείας. Τα σημαντικότερα σημεία του σχεδίου είναι τα εξής:
«Τον Φεβρουάριο του 1965 ανέλαβα την αντιπροσωπεία της ιταλικής εταιρείας Interis του Μιλάνου για την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR), τη Ρουμανία και την Πολωνία.
Ταυτόχρονα με απασχολούσε το ερώτημα πως μπορώ να συμβάλω στην ανάπτυξη του εμπορίου μεταξύ DDR (ΣΣ: Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας) και Ελλάδας. Ήθελα να εκμεταλλευτώ τις σχέσεις που είχα στην Ελλάδα, χάρις στον πατέρα μου , για να ιδρύσω μια εταιρεία εμπορίου που θα υποστηριζόταν από ψηλότερους κύκλους της ελληνικής κοινωνίας. Στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας του 1965 συνάντησα τον κ. Χ. Παπαγεωργίου, ο οποίος ήταν παλαιότερα γνωστός του πατέρα μου και έτσι αναπτύχθηκαν φιλικές σχέσεις μεταξύ μας. Είναι πρώην βουλευτής της Ενώσεως Κέντρου, εκδότης και ιδιοκτήτης μιας από τις σημαντικότερες εφημερίδες, της «Αθηναϊκής», και πολλών περιοδικών («Θησαυρός», «Αθηναία» κλπ).
Ο κ. Παπαγεωργίου ασκεί μεγάλη επιρροή σε πολλά μέλη της ελληνικής κυβέρνησης και ταυτόχρονα σε πολλούς βιομήχανους και επιχειρηματίες. Πέρα από την πολιτική και δημοσιογραφική του δραστηριότητα έχει πολύ συχνά ασχοληθεί και με εμπορικά ζητήματα. Σε μια συνάντηση που είχε με τον αναπληρωτή υπουργό κ. Krolykowsky στην έκθεση της Λειψίας, εξέφρασε την προθυμία του να συμβάλλει στην ανάπτυξη του εμπορίου μεταξύ της Ελλάδος και της DDR. Μετα την επιστροφή του στην Αθήνα δημοσίευσε άρθρο θετικό για την έκθεση της Λειψίας και της δυνατότητα ανάπτυξης των εμπορικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών. Κατα τις πληροφορίες που έχω, καθώς και από την εντύπωση που μου άφησε, μου φαίνεται ως το πλέον κατάλληλο πρόσωπο που θα μπορούσε να συμβάλει στην ίδρυση και την οργάνωση της εταιρείας εμπορίου.
Αυτός ήταν ο κύριος λόγος της επίσκεψής μου τον Απρίλιο στην Ελλάδα . Ο κ. Παπαγεωργίου συμφώνησε με την πρόταση μου. Καταστρώσαμε ένα σχέδιο για την οργάνωση της εταιρείας. Τα σημαντικότερα σημεία του σχεδίου είναι τα εξής:
- Η ανάπτυξη του εμπορίου στην Ελλάδα τείνει όλο και περισσότερο προς την διεύρυνση των εμπορικών σχέσεων με τις σοσιαλιστικές χώρες. Αυτό οφείλεται στη δυνατότητα απορρόφησης των ελληνικών προϊόντων στις χώρες αυτές, σε αντίθεση με τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες, όπου η Ελλάδα αντιμετωπίζει το σκληρό ανταγωνισμό των Ιταλών και Ισπανών. Καταδεικνύεται ότι παρά τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ο απολογισμός των συναλλαγών της θα είναι όλο και περισσότερο αρνητικός, αφού η Ελλάδα εισάγει περισσότερα από όσα εισάγει στις χώρες αυτές. Για την εισαγωγή παραδείγματος χάριν βιομηχανικών ειδών, ή τον εξοπλισμό της βαρειάς βιομηχανίας, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να καταβάλει στις χώρες αυτές συνάλλαγμα, ενώ τα συναλλαγματικά της αποθέματα είναι περιορισμένα. Αντίθετα με το είδος αυτό εμπορίου, το εμπόριο με την DDR βασίζεται σε εμπορική συμφωνία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δυο πλευρών. Έτσι δίνεται στην Ελλάδα η δυνατότητα να διοχετεύσει τα προϊόντα της , ανταλλάσσοντας τα με βιομηχανικά αγαθά. Εξαιτίας αυτών των ευνοϊκών για την Ελλάδα προϋποθέσεων είναι δυνατή η υποστήριξη μέσω του Κοινοβουλίου και του Τύπου της ανάπτυξης των εμπορικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και DDR.
- Παρά τα προτερήματα αυτά, το εμπόριο με την DDR συναντά μεγάλες δυσκολίες. Ο λόγος είναι ότι οι δυτικοευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες έχουν την υποστήριξη προσώπων που αντλούν υλικά και προσωπικά οφέλη και που ανήκουν στους υψηλότερους κύκλους της ελληνικής κοινωνίας. Αφού λοιπόν είναι δύσκολο να επιτευχθούν θετικά αποτελέσματα με άλλο τρόπο , θα πρέπει να διασφαλισθεί ανάλογη υποστήριξη για τις εταιρείες της DDR. Οι σημερινοί αντιπρόσωποι των εταιρειών της DDR , παρά τις προσπάθειες τους συναντούν εμπόδια στην προώθηση μεγαλύτερων συναλλαγών, επειδή δεν έχουν αυτήν την υποστήριξη.
- Η ιδέα της ίδρυσης της εταιρείας εμπορίου βασίζεται στην εμπλοκή υψηλών μελών της κυβέρνησης και βιομηχάνων που θα απολαμβάνουν από τα κέρδη αυτής της εταιρείας και έτσι θα έχουν άμεσο ενδιαφέρον για την επιτυχία της. Τα πρόσωπα αυτά θα πρέπει καταρχήν να μην αναμιχθούν φανερά. Κατα την γνώμη μου θα μπορούσε – εκτός από την επιτυχία στην ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων – να αντληθεί αργότερα και σημαντικό πολιτικό όφελος από την ιστορία αυτή. Θα μπορέσουν έτσι να διαπιστωθούν οι μέθοδοι με τις οποίες η Δυτική Γερμάνια και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, ασκούν πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση ώστε να εμποτισθούν οι σχέσεις με την DDR . Ταυτόχρονα θα ήταν δυνατή μια επέμβαση στους κυβερνητικούς κύκλους, ώστε να βελτιωθούν οι πολιτικές σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών. Είμαι πεπεισμένος ότι η οργάνωση της εταιρείας αυτή θα έχει για σας μεγαλο ενδιαφέρον και όφελος, αφού έτσι θα μπορέσουν να αναπτυχθούν τόσο οι εμπορικές όσο και οι πολιτικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και DDR.
No comments:
Post a Comment
Use a nickname for your comments.